شهر و دهات در قرآن

ملاک شهری بودن و دهاتی بودن در قرآن چیست ؟

در قران به مکان و سکونتگاهی که پیامبر داخل آن است یا فرهنگ بهتری دارند یا مومن هستند از آن تعبیر به مدینه می شود    

   ( وَجَآءَ مِنْ أَقْصَا ٱلْمَدِینَةِ رَجُلٌۭ یَسْعَىٰ قَالَ یَٰقَوْمِ ٱتَّبِعُوا۟ ٱلْمُرْسَلِینَ) یس/20

و مردی (با ایمان) از دورترین نقطه شهر با شتاب فرا رسید، گفت: «ای قوم من! از فرستادگان (خدا) پیروی کنید!

اما مکانهای که سکونت گاه کفار و مشرکین است و از نظر فرهنگی عقب هستند قران از آنجا تعبیر به قریه (دهات) میکند

(وَلُوطًا ءَاتَیْنَٰهُ حُکْمًۭا وَعِلْمًۭا وَنَجَّیْنَٰهُ مِنَ ٱلْقَرْیَةِ ٱلَّتِى کَانَت تَّعْمَلُ ٱلْخَبَٰٓئِثَ ۗ إِنَّهُمْ کَانُوا۟ قَوْمَ سَوْءٍۢ فَٰسِقِینَ) انبیاء/ ۷۴

 و لوط را (به یاد آور) که به او حکومت و علم دادیم؛ و از قریه ای که اعمال زشت و کثیف انجام می‌دادند، رهایی بخشیدیم؛ چرا که آنها مردم بد و فاسقی بودند!

شهر لوط تا زمانی که پیامبر داخل آن است قرآن تعبیر به مدینه میکند اما زمانی که از آن خارج می شود به قریه تعبیر می شود

پس ملاک شهر و دهات  توسعه و جمعیت نیست بلکه فرهنگ است یعنی شهر به مکانی اطلاق میشود که در آن معنویت وفرهنگ وجود دارد اما قریه و یا دهات به سرزمین کفار و مشرکین ومناطق بی فرهنگ اطلاق می شود