وکیل و وزیر (از جمله اشعار تنزی که در مجلات دهه 20 منتشر می شد )

وکیل و وزیر

وزیر گوید : نَــرَم ، وکیل گوید : بِــدوش

شب ز وزیری شریف کرد  حریفی  سؤال

کز چه به مجلس کنند با تو  وکیلان جدال ؟

گفت :هر آن کس که شد صالح ونیکو خصال

از  پـی خدمت به  خـلق ، هیچ  نیابد  مجال

ز آن که در این مملکت ، همیشه با جنب و جوش

وزیــر  گـویـد : نَــرَم  ، وکـیـل گـویــد :  بِــدوش

تو  هم  اگر چون منی ز  باج  دادن بری

خورد به دارائی ات لطمه ی  اسکندری

اگر دو صد لایحه بـه اهـل  مجلس  بری

با تـو  بـه تـصویـب آن ، کس نکند یاوری

یار شود سست رأی ، گر تو شوی سخت کوش

وزیــر گـویـد : نَــرَم ،  وکـیـل گـویـد : بِــدوش

تقی کند های و هوی ،که در فلان ره بدو

نقی کند قیل  و قال ،که مرد آن ره مشو

آن همه گوید : بیا ! این ،همه گوید : برو!

غرض  وکیلان کنند تو  را بدین گونه  هو

و گر که حرفی زنی کس ندهد حرف گوش

وزیر گوید : نَــرَم ، وکیـل گوید :  بِــدوش

رئــیس  دولت  اگر  بــاج  سبیلی  نداد

گشت  به  مجلس دچار  با  عدم اعتماد

در این دیار آن که شد شریف و نیکو نهاد

نامده   بر  روی  کـار  از    سر کار  اوفتاد

رفت و دل آسوده شد زآن همه جوش و خروش

وزیـر گـویـد : نَــرَم ، وکـیـل گـویـد :  بِــدوش

دست صداقت بود  بسته در ایام   تو

تا ز مِی  بند و بست پر نشود جام تو

ساقی مجلس دگر نمی شود رام تو

تا ندهی کام وی ،نمی دهد کام تو

یـار شـود پـرده در گر نـشوی پـرده پوش

وزیـر گـوید : نَـرَم ، وکیل گوید : بِــدوش

27/3/14