شعر تنز(بچۀ عصر موشک)

 

بچه عصر موشک!!

امان امان از این بشر ،وزین درندۀ دو پا

که دفع هر بلا کند ،ولی خودش بود بلا

گاه  خزنده  بر  زمین ،گاه پرنده  بر  هوا

گاه  در  آب سر کند ، بشکل قورباغه ها

گـه  بفـراز  آسمـان ، مثال  باد باد که

چه حقه وچه زیرکه ،بچۀ عصر موشکه

هرکه به شکوه ظاهراً ،بلند شد صدای او

زود تو گوش می دهی ،به ناله ونوای او

هیـچ نبـاشدت  خبـر ، زِ اختلاسـهای او

گمان بری که اشکنه ،بود بهین غذای او

غافل از اینکه شام وی ،ماهی ومرغ و اُردکه

چـه حقـه و چـه زیرکه ، بچۀ  عصر  موشـکه

همانکه پشت میز خود ،ز عدل وداد دم زند

بسا که بـا نـوک قلم ، بهر  تو  چاه ها  کَنَد

بیک دو  حکم  نابجا ، بجان  شرر  در  افکند

حـلق  عموم  بفشرد ،پشت  عموم  بشکند

گرچه نه اهل اسلحه ،نه اهل سیلی و چِکه

چه حقه وچه زیرکه ، بچـۀ عصر موشکه (توفیق-5/5/40 )