بدی وخوبی از جانب کیست؛

بدی وخوبی از جانب کیست:

مَّا أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّـهِ ۖ وَمَا أَصَابَکَ مِن سَیِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِکَ ۚ وَأَرْ‌سَلْنَاکَ لِلنَّاسِ رَ‌سُولًا ۚ وَکَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِیدًا ﴿نساء٧٩﴾(آری،) آنچه از نیکیها به تو می‌رسد، از طرف خداست؛ و آنچه از بدی به تو می‌رسد، از سوی خود توست. و ما تو را رسول برای مردم فرستادیم؛ و گواهی خدا در این باره، کافی است.

به باور برخى در آیه شریفه روى سخن با پیامبر گرامى است اما منظور از محتواى آن، امّت آن حضرت است؛ اما به باور گروهى روى سخن با انسان است،

تفسیر آیه شریفه این می شود که: همه سلامتی‏ها، نعمت‏ها، رزق و روزى‏ها، و ارزش‏هاى مادى و معنوى که نصیب شما مى‏گردد، از جانب خداست، اما رنج‏ها و فشارها و گرفتارى‏ها و مشکلاتى که بر اثر نافرمانى خدا واشتباه کردن گریبانگیر شما مى‏گردد، ثمره عملکرد نادرست خود شماست.
نظیر این هشدار در آیه دیگرى نیز آمده است که مى‏فرماید: «و ما اصابکم من مصیبة فبما کسبت ایدیکم...». و هر مصیبتى به شما برسد به خاطر کارهایى است که انجام داده‏اید.
به باور «بلخى» تفسیر این آیه این گونه است: هر رنج و مصیبتى که به انسان برسد، کفّاره گناهان صغیره و یا کیفر گناهان کبیره و یا هشدارى است که به خاطر کوتاهى در انجام وظایف دامنگیرش شده است.
پیامبر گرامى مى‏فرماید:
«ما من خدشٍ بعودٍ و لا اختلاج عرق و لا عثرة قدم إلاّ بذنب و ما یعفو اللّه عنه اکثر».
هر خراشى که در بدن شما به وسیله خارى پدید مى‏آید، یا رگى از رگ‏ها پاره میگردد، و یا هر لغزش پایى پیش مى آید، همه آنها بر اثر گناه و نافرمانى خداست؛ و تازه آنچه خدا در پرتو مهرش نادیده میگیرد و میبخشد بیشتر است.
«على بن عیسى» مى‏گوید: آیه شریفه نشانگر آن است که آفریدگار پرمهر و فرزانه هیچ رنج و گرفتارى براى انسان پیش نمى‏آورد، جز این که به یکى از دو دلیل است: یا به خاطر مهر اوست تا انسان به خود آید و به پاداش سپاس و شکیبایى برسد، و یا به خاطر کیفر اشتباهاتى است که از او سرزده است،واین اشتباه، یاانجام گناه وعدم اطاعت از خداست در نتیجه رنج‏ها و گرفتارى‏های، ناشی از آن ، یا کیفر گناه است و یا جنبه هشدار و تأدیب دارد،یا اینکه این بلا وبدی در نتیجۀ عدم رعایت احتیاط گریبان گیر انسان شده که باز هم عامل آن خودش می باشد.

الله اعلم.