فُحش و ناسزا در اسلام

آیت الله سید حسن مصطفوی می فرمایند:

در سوره عنکبوت آیه 29در بیان داستان قوم لوط می فرماید که آنها سه گناه بزرگ داشتند اول اهل لواط بودند دوم راهزنی می کردند وسوم اینکه در مجالسشان (حتی به شوخی)سخن زشت وناروا به زبان می راندند ، وقتی خداوند افعال وحرفهای زشت ایشان در میهمانی هایشان را هم ردیف دو گناه بزرگ (لواط ،راهزنی)شان می شمارد تکلیف {ناسزاگفتن }روشن است -نقل به مضمون-؛مؤید بر آن اینکه خداوند در قران حتی گفته است به معبودهای کفار فحش ندهید ،حال چطور برخی افراد حتی برای ابراز دوست داشتنشان هم فحش می دهند تا چه برسد به حالت دشمنیشان ،درکل باید گفت دروغ با آنهمه زشتی وعقوبتی که برای آن ذکر شده در بعضی جاها به عنوان مصلحت مجاز دانسته شده اما فحش وناسزا در هیچ زمان ومکانی روا دانسته نشده  است .

منبع :خیمه نیوز

الله اعلم