نگه داشتن زبان

امام سجاد(ع):
احْفَظْ عَلَیْکَ لِسَانَکَ تَمْلِکْ بِهِ إِخْوَانَک . بحارالانوار، ج71،ص156
 زبانت را نگه دار تا برادرانت را نگه دارى

راه رهایی از مشکلات :

وَإِمَّا تُعْرِ‌ضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاءَ رَ‌حْمَةٍ مِّن رَّ‌بِّکَ تَرْ‌جُوهَا فَقُل لَّهُمْ قَوْلًا مَّیْسُورً‌ا ﴿اسرا ء٢٨﴾

و هرگاه از آنان [= مستمندان‌] روی برتابی، و انتظار رحمت پروردگارت را داشته باشی (تا گشایشی در کارت پدید آید و به آنها کمک کنی)، با گفتار نرم و آمیخته با لطف با آنها سخن بگو!(برای گشایش در کارها یتان به یاری مستمندان بشتابید )

طلب حاجت از اهلش

امام حسین(ع):
لاتَرفَعْ حاجَتَکَ إلّا إلى أحَدِ ثَلاثَةٍ: إلى ذی دینٍ أو مُرُوَّةٍ أو حَسَبٍ. بحارالانوار ،ج75،ص118
 جز به نزد یکى از این سه کس حاجت مبر: دیندار یا صاحب مروّت یا داراى اصالت خانوادگى

قانون زندگی شاد !!!

قانون این است اگر با زندگی شاد باشید آن هم با شما شاد خواهد بود. اگر شما رفتار خوبی با زندگی داشته باشید همواره اتفاقات خوبی در انتظار شما خواهد بود

امام علی (ع) :

با نیازمندی به سربردن ،آسانتر است از دست نیاز به سوی نااهل دراز کردن

فراری دادن مغزها !!

 کارهای بعضی افراد باعث فرار نابغه ها می شود

حسین رجائی یکی ازنخبه های علمی و دانشمندان حشره شناس ایران است که دوره تحصیلی کارشناسی و ارشد را در ایران کذرانده وبرای ادامه تحصیل در دکتری ، بورسیه دانشگاه بن آلمان را در رشته حشره شناسی اخذ کرد وبه المان رفت ، بعد از اتمام دوره دکتری بعضی از اساتید مثل دکتر حسین آخانی از ایشان درخواست کردند که به ایران بیاید و در دانشگاه تهران درخواست استخدام بدهد اما

چاپلوسها را از خود دور کنید !!!

هرکس بیشتر برای تو خم می شود

مثل کمانی است که محکمتر به تو تیر می زند

رفتارمان با دیگران چگونه باید باشد؟

امام علی(ع):
عامِلْ سائِرَالنّاسِ بِالإِنصافِ و عامِلِ المُؤمِنینَ بِالإیثارِ. غررالحکم ،ص 467
 با دیگر مردمان به انصاف رفتار کن و با مؤمنان به ایثار.

به اندازه ای که نیاز داری صحبت کن !!

پیامبر(ص):
اترُک فُضولَ الکَلامِ ، وَحَسبُکَ مِنَ الکَلامِ ما تبلُغُ بِهِ حاجَتَکَ. امالی طوسی ، ص 535
 زیادى سخن را رها کن و از سخن ، به همان مقدار که حاجتت را تأمین مى کند، بسنده کن.

بی خیال کم و زیاد دنیا باش !!

کم و زیاد این دنیا مثل سیل می گذرد

عـاقـل اندر بیش و   نقصان ننگرد

                آن که هر دو همچو سیلی بگذرد

خواه صـاف و خواه سـیـل تیره رو

                چون  نمی پاید دمـی از  وی مگو

مثنوی –دفتر اول -2290