شبهه قرآنی(بعضی شبهه ایجاد کرده اند که چون مثلا سگ در قرآن جزء محرمات اورده نشده پس حلال است)

بعضی افراد معتقدند که خداوند در سوره بقره فقط چهار مورد یعنی :گوشت مردار،خون ،خوک وحیوانی که هنگام ذبح نام غیر خدا برده شده  حرام دانسته وباقی چیزها یی که نام برده نشده مثل سگ ،جزء محرمات ونجاسات ندانسته چون اگر بود ذکر می کرد، واز طرفی درآیه از ادات حصر استفاده شده پس همین موارد فقط حرام هستند.

خداوند در سوره بقره آیه 173 می فرماید:

حَرَّ‌مَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنزِیرِ‌ وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَیْرِ‌ اللَّـهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ‌ غَیْرَ‌ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ‌ رَّ‌حِیمٌ ﴿١٧٣﴾

خداوند، تنها (گوشت) مردار، خون، گوشت خوک و آنچه را نام غیرِ خدا به هنگام ذبح بر آن گفته شود، حرام کرده است. (ولی) آن کس که مجبور شود، در صورتی که ستمگر و متجاوز نباشد، گناهی بر او نیست؛ (و می‌تواند برای حفظ جان خود، در موقع ضرورت، از آن بخورد؛) خداوند بخشنده و مهربان است

باید گفت که این شبهه بی اساس است  چون در تفاسیر از جمله تفسیر نمونه آورده شده که اگرما کمى به تاریخ زمان جاهلیت و آداب و رسوم خرافى آنها توجه کنیم و بدانیم که آنها چگونه بدون دلیل نعمتهاى حلال را بر خود ممنوع مى ساختند و این عادت به طورى در آنها نفوذ کرده بود که همچون وحى آسمانى تلقى مى شد و گاه آن را صریحا به خدا نسبت مى دادند، نکته این تاءکید روشن مى شود، قرآن مى خواهد این افکار خرافى را از این طریق به کلى از مغز آنها بیرون کند

بعلاوه تکیه روى عنوان ((طیب )) درآیه172 بقره (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا مِن طَیِّبَاتِ مَا رَ‌زَقْنَاکُمْ وَاشْکُرُ‌وا لِلَّـهِ إِن کُنتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از نعمتهای پاکیزه‌ای که به شما روزی داده‌ایم، بخورید و شکر خدا را بجا آورید؛ اگر او را پرستش می‌کنید) )) همگان را متوجه این دستور اسلامى مى کند که از غذاهاى ناپاک ، از گوشتهائى همچون گوشت مردار و درندگان و حشرات ، و از مسکرات که به شدت در میان مردم آن زمان رواج داشت بپرهیزند

و به این ترتیب سه قسمت از گوشتهاى حرام به اضافه خون که ، بیش از همه مورد ابتلاى مردم آن محیط بوده است در اینجا ذکر مى کند که بعضى پلیدى ظاهرى دارند و بر کسى مخفى نیست ، مانند مردار، خون و گوشت خوک ، و بعضى پلیدى معنوى دارند مانند قربانیهائى که براى بتها مى کردند.
انحصارى که از آیه با کلمه انما استفاده مى شود به اصطلاح حصر اضافى است ، یعنى منظور بیان تمام محرمات نیست ، بلکه هدف نفى بدعتهائى است که آنها
در مورد قسمتى از گوشتهاى حلال داشتند، و به تعبیر دیگر آنها قسمتى از گوشتهاى پاکیزه و حلال را طبق خرافات و موهوماتى بر خود تحریم مى کردند، اما در عوض به هنگام کمبود غذا از گوشت آلوده مردار یا خوک و یا خون استفاده مى کردند! قرآن به آنها اعلام مى کند که اینها براى شما حرام است نه آنها (و این است معنى ((حصر اضافى ))).
و از آنجا که گاه ضرورتهائى پیش مى آید که انسان براى حفظ جان خویش مجبور به استفاده از بعضى از غذاهاى حرام مى شود قرآن در ذیل آیه آن را استثنا کرده و مى گوید: ولى کسى که مجبور شود (براى نجات جان خویش از مرگ ) از آنها بخورد گناهى بر او نیست ، به شرط اینکه ستمگر و متجاوز نباشد))! (فمن اضطر غیر باغ و لا عاد فلا اثم علیه ).
به این ترتیب براى اینکه اضطرار بهانه و دستاویزى براى زیاده روى در خوردن غذاهاى حرام نشود با دو کلمه ((غیر باغ )) و ((لاعاد)) گوشزد مى کند که این اجازه تنها براى کسانى است که خواهان لذت از خوردن این محرمات نباشند، و از مقدار لازم که براى نجات از مرگ ضرورى است تجاوز نکنند، (باغ و عاد در اصل باغى و عادى بوده ، باغى از ماده ((بغى )) به معنى طلب کردن است ، و در اینجا منظور طلب کردن لذت است و ((عادى )) به معنى متجاوز مى باشد، یعنى متجاوز از حد ضرورت

پس باید گفت کسانی که این شبهه را مطرح می کنند اگر به شأن نزول آیه توجه کنند متوجه اشتباه خود می شوند که این طور نیست که سگ چون ذکر نشده پس مشکلی ندارد وحرام نیست علاوه بر آن باید متوجه باشیم که منبع احکام شیعه تنها قرآن نیست بلکه سنت ،اجماع وعقل هم است که احکام خیلی از چیزها در این منابع ذکر شده است.

الله اعلم