جنگ وقیام در قرآن

جنگ وقیام درقرآن

خداونددرقرآن سورۀ فتح آیۀ 25می فرماید:هم آنان بودند که به خدا کافرشدند وراه مسجد الحرام را برشما بستند ونگذاشتند قربانی هایی که با خود آورده بودید رابه محل قربانیش برسانید ،اگر مردان وزنان مؤمن  که شما اکنون نمی شناسید (درمکه )وجود نداشتند ،که اگر حمله کنید آنها راندانسته پامال وهلاک سازید ودرنتیجه امر مکروهی چون ریختن خون آن مؤمنان به گردن شما بماند (اگراین قضیه نبود به شما اجازه حمله به مکه داده می شد ولیکن این اجازه به تأخیر افتاد)تا خدا هرکه را بخواهد دررحمت خود داخل گرداند اگرعناصر کفر وایمان ازیکدیگر جدابودند (ومؤمنان ازکفار قابل تشخیص بودند )همانا کافران رابه عذاب دردناک معذب می ساختیم.(اینجا خداوند می گوید اگر این حد ومرز مشخص بود خودم عذاب می کردم(البته مشخص نزد انسانها)وقتی خود خدا دراین صورت عذاب نازل نمی کند به طریق اولا شمای پیامبر نمی توانی انها را سرکوب کنی)

به نظر من باید اینجا بگوییم :به همین خاطر است که هیچ کدام از ائمه دست به قیام نزدند چون کفرازحق جدا نبود اگر چه نزد انها مرز میان کفر وحق معین بود به دلیل علم خاصی که داشتند اما چون نزد مردم (مجاهدان )این مرز مشخص نبود ممکن بود در نظردیگران متهم به پایمال کردن حق وریختن خون بی گناه شوند این است که قیام ائمه به تأخیر می افتد تازمانی که حق وباطل کاملا ازهم جدا شوند ومرز آن نزد همۀ مردم قابل تشخیص شود دراین زمان است که امام عصر^(ع)   قیام نهایی خود را شروع خواهند کرد ،ومستضعفان طبق پیش بینی قرآن به حکومت خود خواهند رسید.

 

الله اعلم