وَمَثلُ کَلِمَةٍ خَبِیثَةٍ کَشَجَرَةٍ خَبِیثَةٍ
اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الأَرْضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٍ (ابراهیم 26)
و مَثَل سخن ناپاک(عقاید باطل ،سخنان بی ادبانه ) چون
درختى ناپاک است که از روى زمین کنده شده ثبات و قرارى ندارد(مانند علفهای هرز
ریشه ای در عمق زمین ندارد)
وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ وَإِنَّهَا
لَکَبِیرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخَاشِعِینَ؛
سوره : البقرة آیه : 45
و (در کارهایتان) از صبر و نماز یارى طلبید، و البته استعانت از این دو
دشوار و گران است مگر بر فروتنان
قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اسْتَعِینُوا بِاللَّـهِ وَاصْبِرُ‌وا ۖ إِنَّ الْأَرْ‌ضَ لِلَّـهِ یُورِ‌ثُهَا مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ ﴿١٢٨﴾ قَالُوا أُوذِینَا مِن قَبْلِ أَن تَأْتِیَنَا وَمِن بَعْدِ مَا جِئْتَنَا ۚ قَالَ عَسَىٰ رَ‌بُّکُمْ أَن یُهْلِکَ عَدُوَّکُمْ وَیَسْتَخْلِفَکُمْ فِی الْأَرْ‌ضِ فَیَنظُرَ کَیْفَ تَعْمَلُونَ ﴿اعراف١٢٩﴾
موسی به قوم خود گفت: «از خدا یاری جویید، و استقامت پیشه کنید، که زمین از آن خداست، و آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد، واگذار می‌کند؛ و سرانجام (نیک) برای پرهیزکاران است!»128
گفتند: «پیش از آنکه به سوی ما بیایی آزار دیدیم، (هم اکنون) پس از آمدنت نیز آزار می‌بینیم! (کی این آزارها سر خواهد آمد؟)» گفت: «امید است پروردگارتان دشمن شما را هلاک کند، و شما را در زمین جانشین (آنها) سازد، و بنگرد چگونه عمل می‌کنید!»
یَا بَنِی آدَمَ لَا یَفْتِنَنَّکُمُ الشَّیْطَانُ کَمَا أَخْرَ‌جَ أَبَوَیْکُم مِّنَ الْجَنَّةِ یَنزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِیُرِ‌یَهُمَا سَوْآتِهِمَا ۗ إِنَّهُ یَرَ‌اکُمْ هُوَ وَقَبِیلُهُ مِنْ حَیْثُ لَا تَرَ‌وْنَهُمْ ۗ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّیَاطِینَ أَوْلِیَاءَ لِلَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿٢٧اعراف)*
ای فرزندان آدم! شیطان شما را نفریبد، آن گونه که پدر و مادر شما را از بهشت بیرون کرد، و لباسشان را از تنشان بیرون ساخت تا عورتشان را به آنها نشان دهد! چه اینکه او و همکارانش شما را می‌بینند از جایی که شما آنها را نمی‌بینید؛ (امّا بدانید) ما شیاطین را اولیای کسانی قرار دادیم که ایمان نمی‌آورند!
خداوند در قرآن سوره اعراف داستان فریب خوردن آدم وحوا از شیطان وآشکار شدن عورتشان را اینطور بیان می کند:
وَإِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُوْلُواْ الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى
وَالْمَسَاکِینُ فَارْزُقُوهُم مِّنْهُ وَقُولُواْ لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا (نساء8)
و هر گاه خویشاوندان یتیمان و مستمندان در تقسیم [ارث] حاضر شدند
[چیزى] از آن را به ایشان ارزانى دارید و با آنان سخنى پسندیده گویید
وَلِکُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا یَسْتَأْخِرُ‌ونَ سَاعَةً ۖ وَلَا یَسْتَقْدِمُونَ ﴿٣٤اعراف﴾
برای هر قوم و جمعیّتی، زمان و سرآمد (معیّنی) است؛ و هنگامی که سرآمد آنها فرا رسد، نه ساعتی از آن تأخیر می‌کنند، و نه بر آن پیشی می‌گیرند.
هر جمعیتى سرانجامى دارد
در این آیه خداوند به یکى از قوانین آفرینش یعنى فنا و
نیستى ملتها، اشاره مى کند
وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ
حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ
اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا؛
و کسى که از خدا پروا
کند براى او راه خروجى (از مشکلات) قرار مى دهد و او را از راهى که گمان نمى برد
روزى مى دهد و کسى که بر خدا توکل نماید او برایش کافى است مسلّما خداوند رساننده
فرمان و تحقق بخشنده اراده خویش است همانا خداوند براى هر چیزى (از اجزاء عالم
هستى از نظر ماهیت و کمّ و کیف و آثار وجودى و مدت بقا) اندازه اى قرار داده است.
وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِیًّا لَّقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آیَاتُهُ أَأَعْجَمِیٌّ وَعَرَبِیٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاء وَالَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَیْهِمْ عَمًى أُوْلَئِکَ یُنَادَوْنَ مِن مَّکَانٍ بَعِیدٍ(فصلت 44)
و اگر ما آن را قرآنى به زبان عجمى- غیر عربى- می ساختیم می گفتند: چرا آیات آن بروشنى بیان نشده است؟ آیا [کتابى] عجمى و [پیامبرى] عربى؟! بگو: آن براى کسانى که ایمان آورده اند رهنمونى بهبودبخش است. و آنان که ایمان نیاورند، در گوشهاشان سنگینى و گرانى است و آن بر آنها [ مایه] کورى است. اینان [گویى] از جایى دور خوانده می شوند- که نه می شنوند و نه می فهمند
